Lieve mensen,

Daar ben ik dan eindelijk. Ik ben nu meer dan een week in Thailand en het is ongelovelijk. Wat heb ik al veel meegemaakt! Omdat ik al te lang heb gewacht met schrijven, ga ik proberen het kort en krachtig te houden. Ik hoop dat het, met de foto's ernaast, een compleet verhaal wordt!

Phuket

De eerste paar dagen breng ik door bij Albert in Phuket. Het was erg fijn om hier even op adem te komen van de vlucht, wat dingen uit te zoeken en voor het eerst kennis te maken met de Thaise cultuur.Ik heb een paar heerlijke dagen. Een middag in het zwembad enwat sightseeing around Phuket (de stranden van Kata, Nai Harn en Laem Promthep en niet te vergeten: de ladyboys in Patong en de cobra in Alberts huis!!).

Ko Phi Phi

Helemaal uitgerust en klaar voor de reis vertrek ik zondagmorgen met de boot naar Ko Phi Phi, het eiland wat bekend staat om zijn schitterende parelmoer witte stranden, turquoise blauwe zeewater en natuurlijk de tsunami die daar in 2004 zowat alle toeristische tentjes en bungalows wegvaagde. Maar wat is Phi Phi inderdaad mooi.... Na het vinden van een slaapplek, waarbij ik achteraf iets te snel akkoord ben gegaan met de prijs, breng ik een aantal uren, verdoofd voor me uitstarend, door op het Loh Dalum beach. Ik koop nog een ticket voor een dagtrip (met een boot alle eilanden rondom Phi Phi bezichtingen, snorkelen, kayakken, zonnebaden en incl. lunch!), maar daarna worden de warmte, de hoeveelheid toeristen en de nogal opdringerige Thais van de meerdere tourist agencies me te veel. Ik duik heerlijk vroeg mijn bed in. En die 10-uren slaap doen me goed. De volgende dag spring ik weer fris en fruitig uit mijn bed en besluitnaar een van de viewpoints van Ko Phi Phi te wandelen. Een goed besluit. Tijdens mijn tocht kom ik geen enkele toerist tegen en kan ik eindelijk echt genieten van de dingen die ik om me heen zie. Na anderhalf uur wandelen kom ik weer terug in Phi Phi centrum en stap ik op de boot. Een aantal hele mooie stranden gezien (waaronder Maya Beach waar de film The Beach gefilmd is), waar ik de mooiste vissen en koraal van dichtbij heb mogen zien. Jammer genoeg werd er niet meer gekayakt en de lunch viel ook wat tegen, maar wat een dag!! Op de boot ontmoet ik nog 2 pools-australische meiden waar ik de avond mee doorbeng en ook de volgende dag mee optrek. We wandelen naar Long Beach (de lengte viel mee trouwens) en nemen de longtail terug naar Ton Sai Beach. Nog naar een stukje strand gelopen waar zogezegd veel apen zouden zijn (ik heb er geen 1 gezien) maar het uitzicht was wederom prachtig. Na wat te hebben gegeten en gewinkeld, besluit ik de boot naar Railay te nemen. Het was wel weer genoeg Phi Phi voor mij. Ik zeg de meiden gedag en vertrek met een tevreden gevoel richting het volgende strandje. Op naar de volgende uitdaging!

Railay

Na anderhalf uur stopt de boot vlak voor Railay Beach. De mensen die naar Ton Sai Beach (goedkoopste strand van Railay) willen moeten er hier uit. Ehh, hier? Midden op zee? 'No no, take longtail, take longtail.'En ja hoor, daar ging ik.. samen met wat andere backpackers. De golven spatten ons om de oren en het is duidelijk dat ik niet de enige newbie ben op het gebied van dit watervervoer. Samen lachen we en gillen we wat af. Eenmaal op Ton Sai Beach word ik overvallen door enorme rust die daar heerst.Heel wat anders dan Phi Phi.4 restaurantjes, 1 supermarkt en 3 longtailboten aan de kust. Meer was er niet, maar meer heb je ook niet nodig. Ik besluit wat verder de jungle in te lopen en de apen en wierrookluchten komen me al sneltegemoet. Aangezien ik in Phi Phi gelijk bij het eerste de beste resort toe heb gezegd, besluit ik hier iets beter mijn best te doen. Na wat rond te hebben gevraagd en gekeken, kies ik voor het gezellig uiziende Andaman Nature Resort, waar ik voor 300 THB (bijna 7 euro) een schattig bamboohutje (met ventilator en klamboe!) weet te bemachtigen. Omdat het al laat is, besluit ik de avond op Ton Sai door te brengen. Op het strand ontmoet ik een Duits meisje die me raar aankijkt als ik zeg dat ik niet klim (Railay staat bekend om zijn rotsformaties en klimmen schijnt hier geweldig te zijn). Ik kijk nog wat om me heen en concludeer dat ik misschien niet helemaal op de goede plek zit. Rock climbers everywhere! Ah, who cares, it's beautiful here! Ik laat me later die avondnog wat informeren over alle mogelijkheden in de buurt van Railay en eet wat in het restaurant van mijn resort. Voldaan trek ik me terug in mijn hut, waar ik met mijn stoere hoofdlampje nog wat lees over de omgeving waar ik mij op dat moment bevindt. De voIgende dag besluit ik er lekker zelf op uit te gaan en niet te kiezen voor een georganiseerde dagtrip. Ik wandel door de jungle naar West Railay, waar ik op de weg er naar toe nog een grot tegenkom. In West Railay is het duidelijk veel toeristischer (ook minder rock climbers trouwens) en ik ben toch wel blij dat ik op Ton Sai verblijf. Door de hitte en chille reggea-muziek, die daar veel gedraaid wordt, kom ik al snel in een relax mood en besluit een middagje op het strand door te brengen. Tegen het einde van de dag loop ik via het strand terug naar Ton Sai (vanwege de lage waterstand kun je aan het eind van de middag gewoon over het strand teruglopen).Ik besluit weer wat bij Andaman te eten, waarom ergens anders heengaan als dit goed is?Eenmaal daar, voel ikme een beetjeschuldig tegenover de rotsbeklimmers, die hier hun welverdiende Chang-biertje drinken. Later bedenk ik me dat dit onzin is en bestel zelf ook een biertje. Een leuk gesprek gehad met een Thaise jongen, die mij goede tips geeft over where to go in Railay en in de omgeving van Krabi (mijn volgende stop). Ik ben verder niet echt in de socialize mood, dus ik besluit lekker te gaan slapen. Ik sta de volgende dag weer vroeg op en bewandel dezelfde route als de dag daarvoor richting Railay. Dit keer ga ik echter links en kom ik East Railay, waar ik weer wat vriendelijke Thaise mannen tegenkom die mij de richting naar het uitzichtspunt wijzen. Ze vertelden me daar echter niet bij dat, je, om daar te komen,een ROTS moet beklimmen.. Hahaha.. Dus nouja.. daar ging ik dan eindelijk. Janet de rotsbeklimmer (not!) Echt veilig voelde het niet, maar ik heb het gehaald en het uitzicht was geweldig. Na deze heftige ervaring, waarna ik overal rode vlekken had van de rotsen, verlangde ik naar een duik in de zee. Phra Panang beach. Weer zo'n prachtig strand met longtails, marktjes en restaurantjes in houten hutjes. Dit keer ook nog met een mooie grot er naast. Hier breng ik een aantal uren door en loop vervolgens terug naar West Railay. Ik koop nog een mooi groen jurkje, eet een Thaise maaltijd en loop dan weer in de laatste schemering van de ondergaande zon richting Ton Sai. Hier besluit ik dat ik genoeg strand en rotsbeklimmers heb gezien en dat ik de volgende morgen richting Krabi ga. Als ik de volgende dag op het strand met mijn backpack zit te wachten op een longtail, begin ik echter toch weer te twijfelen. Jemig, wat is het hier toch mooi. Ach, ik ga nog zoveel mooie plekken zien... Ik moet wel door blijven gaan he. Nog een laatste blik op Ton Sai beach en mijn longtail vaart de rots om richting Ao Nang. Samen met een Zwitserse meiden twee Engelse meiden bespreken we nogmaals hoe mooi Railay wel niet was. Ik baal als ik merk dat dit drie meiden zijn die ook niet klimmen, had ik die nou maar eerder ontmoet! Maar het is goed zo. Ik heb heerlijk, in mijn eentje, genoten van alle mooie dingen die daar waren. Helemaal niks mis mee. Het Zwitserse meisje geeft me nog een aantal goede tips en wijst mij in Krabi de weg naar een prima guesthouse. So Krabi it is...... wat zal ik morgen eens doen? =)