Inmiddels vanuit Nederland post ik mijn laatste reisverhaal. Mijn buitenlandse avontuur zit erop en het gewone leven kan weer beginnen….
Het voelt erg onwennig om thuis te zijn, maar het is fijn om terug te kijken naar een aantal heerlijke maanden in Azië. Ik heb een geweldige tijd gehad en ik kan er dus wel weer even tegen aan!
Ik weet nog niet precies wat de toekomst mij gaat brengen, maar dat maakt het ook wel weer spannend. Ik ga weer op naar het volgende avontuur! Als laatste wil ik jullie natuurlijk heel erg bedanken voor het volgen van mijn reis en het achterlaten van zoveel lieve berichtjes. Het was erg leuk om zo nu en dan iets van het thuisfront te horen.

Ho Chi Minh Stad en omgeving

Na een omslachtige busrit vanuit Phnom Penh, waarbij ik bij de grens een uur onnodig in de rij moet staan, kom ik in Ho Chi Minh Stad aan. Omdat ik moe ben en het wel geloof voor die dag (had ook niet geslapen weet je nog), ga ik akkoord met de eerste kamer die ik zie. Ik slaap er voor 10 USD, volgens de Lonely Planet en medereizigers de goedkoopste prijs voor een kamer in de dure stad. Ik eet die avond voor de afwisseling een Mexicaanse wrap met kikkererwten en zodra mijn hoofd die avond het kussen raakt, ben ik in dromenland..

Eindelijk weer even alleen, slaap ik de volgende morgen heerlijk uit en bekijk op mijn gemak de stad. Ik eet een Griekse salade in een hip cafeetje en bezoek het War Remnants Museum. Het museum biedt veel informatie over de Vietnamoorlog en mijn geheugen wordt weer opgefrist over alle ellende die destijds in Vietnam heeft plaatsgevonden. Vooral de foto's van mensen die door Agent Orange misvormd zijn geraakt, zijn geen pretje om naar te kijken. Na het museum loop ik nog naar de Kathedraal en bezoek een marktje. Ik eindig in het park en raak aan de praat met 2 Vietnamese mannen die hun Engels willen oefenen. Die avond eet ik weer eens rijst en klets later nog bij met wat vrienden uit NL in mijn wifi-hostel. Een heerlijk gemoedelijke dag.

De volgende morgen sta ik vroeg op want ik heb een tour naar de Cu Chi Tunnels en de Cao Dai Tempel geboekt. De tempel staat als eerste op het programma. Het Cao Dai is trouwens een geloof waarin iedere vorm van religie welkom is en het bezoekje aan de tempel is dus weer eens wat anders. We zijn net op tijd voor de mis en door alle verschillende kleuren kleding die de mensen dragen (staan elk voor een ander geloof), is het een kleurrijk en fotogeniek tafereel. Na de mis hebben we een Vietnamese lunch in een wegrestauratie. De mensen hier weten duidelijk van aanpakken want binnen 20 minuten stappen we (zo'n 20 man) weer in de bus. Nou da's pas fast-food!

De Cu Chi Tunnels zijn duidelijk niet meer 'what they used to be'. Onze tourguide, een Vietnamees die destijds voor een Amerikaanse radiostation heeft gewerkt vlakbij Cu Chi, vertelt ons tussen neus en lip door dat het er voorheen toch wel heel anders uitzag. Sommige tunnels zijn puur voor de toeristen gemaakt en de informatie die wordt vrijgegeven is gecensureerd door de Vietnamese regering. Ondanks dat ik de hele aangelegenheid veel te toeristisch vind en twijfel over de geloofwaardigheid, ben ik blij dat ik het heb mogen zien. Vooral mijn kleine wandelingetje door een van de tunnels was de moeite waard; gebukt op je knieen door een tunnel van nog niet eens 1 meter breed en 1,5 hoog. Moet je je voorstellen dat mensen daar gewoond hebben en dat daar baby's geboren zijn!

Terug in Ho Chi Minh spreek ik met wat meiden en jongens uit de bus af. Ik probeer noodles voor het eten (lijkt eindelijk weer wat op de Pad Thai uit Thailand, jummie) en we drinken nog wat in een bar. Het wordt weer eens een latertje.
De volgende middag ontmoet ik Mathieu (de NL'er uit Sihanoukville) en we gebruiken de dag om bij te kletsen en lekker te eten. We lopen door het centrum en zoeken wat dingen uit voor de rest van onze reis. Ik boek een dagtrip naar de Mekong Delta voor de volgende dag.

Een gekleurd watersprookjesland

Het liefst zou ik meerdere dagen in deze prachtige omgeving willen blijven, maar omdat ik inmiddels al aardig wat van de Mekong heb gezien (slow-boattrip naar Luang Prabang en de 4,000 Islands) beperk ik mezelf tot een dagtrip. Na de Mekong in Laos is de Mekong Delta in Vietnam echter niet minder mooi. Ik bevind me in een gekleurd watersprookjesland; omringd door roze lelies, oranje vlinders en groene palmbomen vaar ik per boot over de o zo groene rivier. Het is weer eens genieten geblazen.

Onze eerste bestemming in de delta is Cai Be, waar we de drukte van de floating market meemaken, op de foto mogen met een slang en de productie van verschillende Vietnameze lekkernijen (coconut-candy, ricewine en ricepaper) bekijken. De laatste meters naar onze lunchplek leggen we per roeiboot (+schipper) af. De rust van al het groen en het geluid van krekels komen op ons af en we eten tussen de hangmatten en palmbomen, wat een leventje!

The South Central Highlands

De volgende bestemming is Dalat, een bergstadje in het zuiden van Vietnam, dat bekend staat om zijn koelere klimaat, bloemen, wijn, verse groenten en Easy Riders. Als ik om 7 uur 's avonds aankom, staat er al zo'n 'makkelijke chauffeur' op mij te wachten (een Easy Rider is een motorrijder die voor een leuk bedrag een dag of meerdere dagen met jou door het platteland van Vietnam wil rijden). Omdat ik Dalat het liefst in een middag wil bekijken en wel van deze vorm van transport houd, boek ik de Easy Rider voor de volgende dag. Ik eet en drink nog wat met twee Nederlandse meiden die ik al in Saigon ontmoet heb.

De volgende morgen is mijn rider stipt op tijd en vertrekken we in het koele briesje aan onze dagtocht door de bergen van Dalat. We komen langs een tempel, verschillende kassen met bloemen en groenten, koffie- en theeplantages, bergen, watervallen, fabrieken voor zijde en rijstwijn en het Crazy House Hotel (lijkt op het huis van Salvador Dali). Al met al een heel interessante en leuke dag, alhoewel ik mijn chauffeur een beetje een flapdrol vind (wie gaat er ook na een heftige avond zuipen op de motor zitten!?). 's Middags doe ik nog een kabelbaanrit en 's avonds eet ik met twee Engelse meiden die ik die dag heb leren kennen.

Het zandparadijs van Mui Ne

Na een rottige reis op kronkelwegen met gaten, kom ik om 1 uur 's middags in Mui Ne aan. Brak van de reis en de warmte, waar ik weer opnieuw aan moet wennen na het frisse Dalat, boek ik een bungalow met een Nederlands meisje en een Noorse jongen. We spenderen de middag in het zwembad en vallen in slaap op onze strandstoel, ook wel eens lekker. Mui Ne is verder eigenlijk niet meer dan een straat met hotels, wat voor het kite- en windsurftoerisme in het hoogseizoen perfect is. Niet mijn cup of tea, zou je zeggen, maar het dorpje heeft veel meer te bieden dan dat: de gele en rode Sand Dunes.

Overenthousiast staan we de volgende morgen om 4 uur op, want we willen de zonsopkomst bij de duinen zien. Ons vervoer is helaas te laat en de Noor en NL'se haken af. Omdat ik die middag weer verder wil, heb ik weinig keuze en ga ik toch met een Easy Rider langs alle goede plekken. In een zacht windje beklim ik even later de prachtig rode duinen. De flauwe zonnestralen zorgen ervoor dat de duinen optimaal rood gloeien en met het uitzicht op zee plof ik in het zand neer. Na een half uurtje genieten van de mooie omgeving, doe ik nog een slide van de duinen af (echt cool!) en zoek dan voldaan mijn chauffeur weer op.
En als ik denk dat het niet mooier kan, kom ik bij de witte duinen aan. Deze zijn zowaar nog mooier; wijd uitzicht op roze lotusbloemen, wilde paarden, blauw water en wit zand. Terwijl ik op mijn gemakje over het zand loop, besef ik dat ik dit een van de mooiste plekken vind die ik tot nu toe gezien heb.

Zon, zee en shoppen

Met het zand nog tussen mijn tenen vertrek ik die middag naar mijn volgende bestemming; Nha Trang. Ik heb contact gehad met Mathieu (NL'er) en hij heeft een kamer voor 2 personen in het Nice Hotel geboekt. En Nice is inderdaad Nice! We hebben een airco-kamer met koelkast, twee bedden, tv en prima badkamer voor 12USD. We gedragen ons de opvolgende dagen naar de uitstraling van ons hotel en de stad waar we ons in begeven; we hangen op het strand, eten en drinken veel, cruisen wat op een brommertje door de omgeving, doen een Fun Dive en bezoeken het Oceanographic Museum. Nha Trang is gemoedelijk en we hebben een paar heerlijke dagen in deze beach town.

Vanuit Nha Trang vertrekken we een paar dagen later per nachtbus naar shopping town Hoi An. We vinden, na een lange ochtend zoeken, weer een perfect hotel waar we de kamer delen met een Canadees en een zwembad tot onze beschikking hebben (als je lang zoekt, krijg je ook wat!). Hoi An is een mooi stadje met duidelijke invloeden vanuit de Franse koloniale tijd. Daarnaast is het een mekka voor de echte shopliefhebber en als je er nog geen was, word je dat daar wel (ik wist niet dat ik zo kon winkelen)! Na 3 dagen shoppen ben ik 3 jurkjes, een op maat gemaakt pak en sandalen rijker.

De verboden stad

Nog steeds met Mathieu en de Canadees is de volgende stop in het stadje Hue. We kiezen voor een mooi hotel met bad, want met zijn drieën kost het toch niks. Hue stelt niet zoveel voor, maar heeft wel een prachtig keizerlijke stad, die ook wel de Verboden Stad wordt genoemd. Ik kies, samen met de jongens, voor een bezoekje aan het paleis per cyclo (taxi van fiets met een zitbak ervoor). De stad, omringd door een muur, is erg mooi alhoewel er ook veel tekenen van geweld uit de Vietnam-oorlog terug te zien zijn.

Halong City en Bay

Weer met de nachtbus vertrekken Mathieu en ik naar Hanoi, om van daar uit rechtstreeks door te gaan naar Halong City. We denken in het stadje goedkopere trips naar Halong Bay en the islands te vinden, maar dat valt flink tegen. Desalniettemin vinden we het niet erg dat we naar Halong City zijn gekomen, want het is een gezellig stadje. Vrijwel geen toeristen, gezelligheid op straat en goedkope accommodatie.

We besluiten een 2daagse cruisetrip naar Halong Bay te doen. De boot is mooi en onze kleine kamer is van alle gemakken voorzien. De eerste dag varen we na een uur al door de enorme rotsformaties van Halong, wat iedereen vast wel bekend voorkomt op de foto's (ik geloof dat er ook een James Bond gedraaid is). We gaan nog naar een enorme grot, genieten al kajakkend van het mooie uitzicht en wandelen een view point op waar het uitzicht prachtig is. We hebben een gezellig groep mensen op de boot (natuurlijk ook weer Nederlanders haha) en we komen de avond goed door. De volgende morgen willen we de zonsopkomst zien, maar als we om half 6 de gordijnen open doen, is het buiten triest en grijs en stortregent het. We draaien ons op onze andere oor en slapen weer verder tot een uur of 7. Er staat dan een heerlijk ontbijt op ons te wachten (het eten was die avond daarvoor ook al echt goed trouwens) en na een paar uurtjes kletsen en genieten zijn we weer in Halong City. De reis naar Hanoi is in de trip inbegrepen, dus we gaan gelijk door.

Het letterlijke hoogtepunt van Vietnam

In Hanoi besef ik dat de tijd begint te dringen. Ik heb nog maar twee weken te gaan en ik wil nog zoveel doen! Ik besluit gelijk die avond de trein naar Sapa te pakken en daar een georganiseerd programma te doen. Sapa is een stadje in het noorden, bekend om zijn vele verschillende bergvolkeren, rijstplantages en trekkings.

In de nachttrein deel ik de cabin met Mathieu (jep, nog steeds!) en een Canadees meisje die we in Halong Bay hebben ontmoet. In de morgen worden we opgewacht door iemand van de tour agency (de eerste keer in mijn leven dat ik met een bordje met mijn naam erop wordt verwelkomd!) en overbruggen we de laatste kilometers per minibus. Als we de bergen inrijden, wordt het mij al snel duidelijk dat dit de plek is waar ik mijn hele reis al naar uitkijk. Overal waar ik kijk zie ik het groen van de rijstplantages, blauw van de lucht en wit van de wolken die in de dalen hangen. Het is in een woord geweldig. Het stadje zelf is ook prachtig en heeft naar mijn idee ondanks het toerisme zijn onschuld en uniekheid weten te bewaren. We dumpen onze grote tassen in een hotel en worden door een vriendelijke vrouwelijke gids opgehaald om onze eerste trekking te doen. We zullen die avond in Lao Cai bij een Black Hmong (een bergvolk) gastgezin overnachten en nemen dus een klein tasje met slaapspullen mee. Tot onze verbazing hebben we een 70 jarige wandelgenoot (respect!) en het wandelen gaat dus niet heel snel, maar tjonge wat is het mooi! Na een kwartiertje wandelen zitten we al midden in de bergen en weet ik niet wat ik zie. Volgens mij heb ik mijn wandelgenoten de oren van het hoofd gezeurd met mijn 'Oh my god.. this is amazing... Oh, I am so happy.. look at this!! Oh!'. Ja... sorry.. we wandelden tussen al het groen met zwermen oranje vlinders om ons heen met uitzicht op bergen en rijstvelden...! En zo nu dan kwam er een man met os en vrouw met kind op de rug voorbij. Wie zou niet ontzettend intens gelukkig zijn!? :)

Aangekomen in Lao Cai zijn we eerst gedoemd om souvenirs van een aantal Black Hmong dames te kopen. Tijdens onze wandeling werden we namelijk al vrij snel gevolgd door drie dames in het zwart die ons over de glibberige wandelpaden leidden. Tja.. niets is voor niets he? Na flink shoppen wacht er een heerlijke lunch op ons (het lekkerste Vietnamese eten wat ik ooit gehad heb!) en we lopen daarna met onze buikjes rijkelijk gevuld door het mooie dorpje. We zien de lokale mensen aan het werk en bezoeken een aantal winkeltjes. Okay, niet geheel zoals het hoort te zijn.. maar ik vond het redelijk onschuldig toerisme. Ook onze homestay is iets minder simpel en origineel dan ik verwacht had, maar tegelijkertijd is het alles wat ik verwacht had en misschien zelfs meer. Ik verblijf bij een lokaal gezin en ik slaap in een huis omringd door groene bergen.. Die avond loop ik nog wat door het dorpje en bied ik aan om mee te helpen in de keuken (ook zoiets wat ik nog wilde!).

De volgende morgen staan we vroeg op en na een pannenkoekontbijt stappen we in de auto naar Sapa. Eigenlijk zouden we een stuk moeten wandelen, maar omdat het regent slaan we dit over. Het weer in Sapa is overigens als de stemmingswisselingen van een vrouw (tja, heb ik niet zelf bedacht): regen, zon, regen, zon.. geen touw aan vast te knopen. Aangekomen in het stadje wachten we een paar uurtjes en worden door een andere tourgids opgepikt om naar Cat Ca village te gaan. Cat Ca village is pas echt toeristisch. We bezoeken, samen met zo’n 40 andere toeristen, een waterval en wat winkeltjes.. Na de speciale omstandigheden van de dag daarvoor ben ik verwend en vind ik Cat Ca niet super. De wandeling ernaar toe is echter pittig (rechtomlaag en natuurlijk ook weer rechtomhoog!) en aangezien ik al een aantal maanden niet echt meer aan sport heb gedaan, vind ik dat wel een plus. Na de lunch (die wederom heerlijk is) is er tijd voor wat eigen initiatief, maar omdat ik de volgende dag ook nog in Sapa heb en de afgelopen dagen best intensief waren doe ik lekker rustig aan. Ik boek een hotelkamer met uitzicht op de bergen en koop wat fruit op de markt. Die avond zeg ik, na zo'n 3 weken samen reizen, gedag tegen Mathieu en ben ik weer een Nederlander alleen.

De volgende dag besluit ik er alleen op uit te gaan en doe ik een eigen trekking. Ik wandel door Sapa en loop daarna het dal in. Ik ontmoet twee Vietnameze meisjes en met handgebaren slepen ze mij verder mee het dal in. Ik mag geen foto's van ze maken en ze kunnen maar 2 woorden Engels, maar de meiden zijn de beste tourgidsjes tot nu toe! Ze weten de mooiste plekjes te vinden en ik geniet wederom van de prachtige omgeving en omstandigheden. Op dit moment begin ik voor het eerst te voelen dat ik over een niet al te lange poos al naar huis moet en gedag moet zeggen tegen dit leventje.... Hmmmmmm!

Nog 1 keer de drukte in

Omdat ik mijn laatste week in Thailand, Ko Tao wil doorbrengen en ik van horen zeggen begrepen heb dat Hanoi wel in 1 dag te bekijken valt, besluit ik inderdaad ook maar 1 dag aan de drukke stad te besteden. Ik vind een prima hostel waar ik een dormkamer boek (Hanoi is ontiegelijk duur en 'dormslapen' is noodzakelijk) en loop daarna richting het mausoleum van Ho Chi Minh. Als ik daar aankom weet ik niet wat ik zie. Honderden meters lange rijen van Vietnameze kinderen, mannen, vrouwen, opa en oma's, die hun dode oud-president willen aanschouwen. Een beetje raar is het wel. Voornamelijk omdat je als bezoeker niet meer dan 1 minuut hebt om naar de man te kijken. Tja, is het die lange rij waard? Ik denk dat Vietnamezen zelfs een week in de rij zouden staan om de dode vent te zien. In het mausoleum ontmoet ik een Nederlandse en Kiwi die ik al eerder in Vietnam ontmoet heb en ik breng de rest van de dag met hun door. We gaan naar het War en National Museum en eindigen in het Backpackers Hostel, waar we voldoende biertjes drinken. Ik eet 's avonds nog een laatste Vietnameze maaltijd en duik dan mijn dormbed in. De volgende morgen sta ik vroeg op en neem ik een taxi naar het vliegveld van Hanoi. Ik vertrek weer naar Bangkok om vanuit daar richting Ko Tao te gaan.

De perfecte afsluiting van een perfecte reis

Aangekomen in Bangkok wil ik eigenlijk zo snel mogelijk weg uit de, nog steeds wat rommelige, stad. Na drie verschillende busritten kom ik aan op het treinstation en neem ik de trein naar Chumphon. Al met al is het een lange dag geweest als ik die avond om 12 uur in het stadje aankom. Na 5 uurtjes slaap moet ik helaas al weer opstaan, want ik neem de ochtendboot naar Ko Tao. Blij eindelijk weer in Thailand te zijn, besluit ik op Ko Tao allereerst een Pad Thai te eten. Ik neem vervolgens een mototaxi naar het minder toeristische gedeelte van het eiland (Chalok Baan Kao), waar je, volgens medereizigers, een prachtig resort moet hebben. Ik vind het resort en het was inderdaad niet gelogen: het is er prachtig. Ik heb een bungalow met uitzicht op Freedom Beach en ben 3 stappen van de zee verwijderd. Die avond val ik in slaap met het geluid van golven en krekels.. Wat wil je nog meer?

De volgende dag wil ik voor mezelf besluiten hoe de rest van mijn week eruit komt te zien. Ik weet dat ik mijn PADI Open Water duikbrevet wil halen, maar waar? Blijf ik in het minder toeristische gedeelte (waar de prijzen hoger zijn, maar de omgeving mooier is) of ga ik naar het toeristische stuk (waar het goedkoper maar smerig is)? Ondanks dat ik diep van binnen al weet welke keuze ik zal maken, is het fijn om later die dag met de Griekse jongen Alex te hebben gesproken. De jongen is al 3 maanden op Ko Tao en weet alles. Hij adviseert me om naar de New Heaven Dive School in Chalok te gaan en dat doe ik uiteindelijk ook.

De drie dagen daarna staan compleet in het teken van duiken. Ik leer alles over de onderwatersport door te (be)studeren en het te proberen. Het is laagseizoen op het eiland en dat zorgt ervoor dat ik de duikinstructeur voor mezelf heb. De Turkse waterrat is grappig en leert mij op een rustige manier alle kneepjes van het duiken. Binnen 2 dagen merk ik dat ik op mijn gemak ben geraakt met de apparatuur en van het onderwaterleven kan genieten. Op dag 3 haal ik 's ochtends mijn examen en is het tijd voor echte Fun Diving! Vooral mijn laatste duik naar 18 meter is geweldig. Ik mag foto's maken en voel me als een vis in het water.

De rest van mijn dagen op Ko Tao vul ik met snorkelen en gezellig doen. Ik ontmoet een Spaanse en Engelse meid en we doen veel samen. Als ik zaterdag 12 juni op de nachtboot richting Suratthani stap en voor de laatste keer mijn nieuwe vrienden gedag moet zeggen, besef ik dat dat iets is wat ik niet ga missen!

De boot arriveert om 5 uur 's nachts in Suratthani en na een aantal uren wachten in verschillende toeristenbureautjes rijd ik om half 10 eindelijk in een minibus richting Phuket. Als ik om half 1 in Phuket aankom, blijkt dat de minibuschauffeur niet de liefste is. De man brengt mij, ondanks dat ik duidelijk heb aangedrongen dat ik naar het Centraal Station wil, naar een tourist office en wil duidelijk commissie maken. Nadat ik weiger uit de bus te stappen en bij te betalen, wordt de vent zo pissig dat ie besluit mij nog een gratis sightseeingtour te geven. Natuurlijk gaat dit met een enorm gemene glimlach en omdat ik weet dat Albert ergens op mij staat te wachten, word ik hier niet blij van. Ik besluit snel ergens uit te stappen en Albert daar te ontmoeten. Flauw hoor, moest ie nou perse mijn laatste busrit verpesten!?

Albert opzoeken is inmiddels als thuiskomen. Ik vind mijn plekje alweer snel in zijn huis en binnen een paar minuten genieten we opnieuw van het prachtige uitzicht met een lekker biertje. De volgende dag ga ik nog op pad voor wat leuke souvenirs en eten we 's avonds een heerlijke Griekse salade (made by Albert!). Helemaal klaar voor de reis naar huis val ik die avond heerlijk relaxed in slaap. Nou lief kikkerlandje, ik kom weer thuis!