Hallo allemaal,

Daar was ik dan weer!
Allereerst wil ik jullie heel erg bedanken voor al jullie lieve berichtjes. Het is erg fijn om te weten dat jullie me volgen en aan me denken. Daarnaast hebben jullie het vast al wel door dat het een aantal dagen duurt voordat ik mijn hele blog (verhaal + foto's) compleet heb. I.v.m. tijdgebrek en slechte internetverbindingen lukt het gewoon niet sneller, haha sorry. Ik hoopverder dat jullie je door mijn ellenlange verhaal heen kunnen ploeteren. En oja, check de foto's van Bangkok want ik heb er nog meer ge'upload.

Nou, heel veel liefs vanuit Thailand en tot snel maar weer. Kusjes, Janet.

Krabi

Het is een uur of 1 in de middag en ik plak aan alle kanten. Met een enorme rugzak sjouwen als het 32 graden is.. waarom vond ik dit ook alweer leuk? Gelukkig is er in mijn guesthouse een warme douche. Niet dat je die hier echt een warme douche nodig hebt trouwens, maar het is toch een vorm van luxe. Volgens de eigenaresse van het guesthouse kan ik met de rode sangthew (auto met open achterkant en 2 rijen met zitplaatsen) bij Tiger Cave Temple komen, waar ik al meerdere positieve verhalen over heb gehoord en dus graag heen wil. En eenmaal gearriveerd, ben ik al snel onder de indruk van de plek. Midden in de jungle, haast geen mensen te bekennen behalve een aantal monniken en wat aapjes en de lucht blauw staat van de wierrook. Ik sta paf. Zodra ik echter door heb dat ik zo'n 1200 treden moet bewandelen om de tempel te zien, voel ik me ineens niet zo relaxt meer. En lieve mensen, dan hebben we het niet over ons Nederlandse treedjes. We hebben het over treden van minstens een halve meter! Eenmaal boven heb ik het niet meer, mijn kleren zijn nat van het zweet en ik ben vergeten water mee te nemen, maar wat een uitzicht! Een geweldige doorkijk van 360 graden op Thais landschap en de Andamanse zee. De hoogste berg in weide omgeving, en daar plaatsen ze dan een tempel op. Hoe bedenken ze het. Maar ik kan niet anders zeggen dan dat het er erg mooi, rustgevend en bijna magisch is. Ik breng een uur op de berg door en begin uitgerust aan de afdaling. Beneden koop ik een flesje water en neem een motortaxi terug naar mijn guesthouse. In Krabi loop ik nog wat door het centrum en kom terecht in een park. Hier ontmoet ik Tony uit Australie, een grappige en praatgrage jongen en oorspronkelijk afkomstig uit Maleisie. We hebben het gezellig en hij vertelt me over zijn plannen van die dag erna en ik besluit met met hem mee te gaan. En zogezegd huren we de volgende dag (beiden!) een brommertje en gaan we op weg naar het prachtige Emerald park met watervallen en blauwe natuurwateren. Ik had er al vaker van gehoord en had nog geen andere plannen, dus hoe kon ik nee zeggen!? Na een geweldige motorrit (op afgelegen weggetjes en zelfs olifanten gespot!) komen we aan bij het park. Na hier een aantal uren te hebben doorgebracht gaan we naar een Hot Spring verderop in de jungle. En het is ongelofelijk. Een waterval met gloeiend heet water wat, naarmate je verder naar beneden gaat, steeds kouder wordt. Een heel aparte ervaring en zeker de moeite waard om te bezoeken. Tony en ik hebben het gezellig en de dag vliegt voorbij. Voornamelijk het rijden op een brommer vind ik echt een openbaring, wat een ultiem gevoel van vrijheid! Eenmaal in Krabi aangekomen, gaat de zon al onder en besluiten we nog wat te eten op de Nightmarket, waar een gezellige drukte is vanwege een klein festival. Na wat nachtrust ontmoeten Tony en ik de volgende dag weer voor het ontbijt. Omdat ik niet weet wat ik verder nog in Krabi zou moeten doen, besluit ik een ticket naar Bangkok te kopen. Tony vind het blijkbaar gezellig met me, want ook hij kiest voor een cheap busticket naar Bangkok. Het kopen van zo'n ticket is trouwens nog niet zo makkelijk. Probeer maar eens je ticket ergens anders te kopen dan bij je guesthouse. Oei, wat was de eigenaresse pissig! Ach goed, heb ik mijn eerste boze Thai ook weer gehad.

Bangkok

De rit naar Bangkok valt me 100% mee, voornamelijk omdat de stoelen goed zijn, we fleeche-dekentjes bijgeleverd krijgen en ik bijna de gehele reis in dromenland te bevinden ben. En zo staan we om 5 uur ‘s ochtends ineens in Bangkok, gedropt vlak bij Khao San Road. Het slaap nog in onze ogen en compleet verward door de drukte (ja, zelfs om 5 uur ‘s ochtends is het druk in Bangkok) om ons heen. Gelukkig raakt Tony aan de praat met Justin uit Engeland. Hij is vaker in deze hectische stad geweest en wijst ons, samen met nog een meisje uit Singapore, de weg naar de goedkoopste slaapplek. Na een goed ontbijt, komen we uiteindelijk uit bij een guesthouse vlakbij Khao San Road, waar je voor 150 baht inderdaad een uitermate 'goedkope' kamer krijgt. Na een verfrissende douche besluiten we de rustige plekjes van de stad op te gaan zoeken. Justin (of nouja de tuk-tukchauffeur!) brengt ons naar het fancy Paradon winkelcentrum, waar we even later de Sky Train naar het rustgevende Lumpini Park pakken. Na nog een ice coffee bij de Starbucks vertrekken we weer richting het guesthouse. Omdat iedereen moe is van de reis doen we die avond niks bijzonders. Justin en ik willen later toch nog wel iets doen, dus besluiten we naar de chique bioscoop in het Paradon te gaan. Met cheese popcorn en Alice in Wonderland achter de kiezen, nemen we nog een kijkje in de drukke Khoa San Road, maar na een biertje duiken we lekker ons bed in.

De volgende dag staan Tony en ik weer vroeg op. Justin vertrekt naar Cambodja en Lilie, het meisje uit Singapore, blijft die middag vlak bij het guesthouse. Omdat Tony en ik steeds een beetje katerig zijn van de reis (en misschien ook wel het crappy guesthouse en het TE drukke Bangkok?) nemen we een boot over de rivier Chao Phraya. Een uiterst relaxte manier om wat meer van het contrastrijke Bangkok te zien. We lopen na de bootrit nog even naar het treinstation waar we wat informatie over het treinvervoer in Thailand winnen. Hierna besluit ik, oh wat een fout, in mijn eentje terug te lopen/taxi' en. De tuk-tukchauffeurs vragen veel te veel geld voor de rit en op elke hoek van de straat staat wel weer een andere Thai die me dingen probeert aan te smeren. Ik besluit stug door te lopen, waardoor ik ineens in China Town eindig. Begrijp me niet verkeerd (op dit moment was het bloedheet en had ik te weinig gegeten), maar wat een een hectisch gedoe! Ik weet niet hoe snel ik hier weg moet komen en terwijl ik poog Chinatown te ontvluchtten, word ik bijna aangereden en kan ik wel intranen uitbarsten. Na anderhalf uur zie ik eindelijk een herkenbaar punt en ben ik blij dat ik mijn zere voeten met blaren eindelijk rust mag geven. Aangekomen bij het guesthouse blijk ik niet de enige te zijn met een verschrikkelijke Bangkok-ervaring. Ook Lilie vindt de stad teveel van het goede. Na wat geklaag en gemopper besluiten we er toch maar het beste van te maken. De volgende morgen checken we in bij Rikka Inn, een hotel met ruime kamers, airconditioning en een zwembad. Precies waar we aan toe zijn en we vertoeven hier dan ook de hele dag. In de morgen hebben we nog een laatste ontbijt met Tony want ook hijmoet weer verder. ‘s Avonds bezoekenLilie en iknog wat nachtmarktjes en drinken een cocktail in ons inmiddels favoriete tentje. De volgende dag ben ik er weer helemaal klaar voor en loop ik om 8 uur naar het Grand Palace en de Wat Phra Kaew, die ik al een aantal dagen wil bekijken. Het mocht niet baten, want zodra ik voor het paleis sta word ik aangehouden door een, op het eerste oog, vriendelijk uitziende man die mij vertelt dat het paleis vanwege de protesten gesloten is. Hij verleidt me tot een tuktuk die mij voor 20 baht naar wat andere tempels brengt. Natuurlijk zit er een addertje onder het gras, want voor 'free gasoline' moet Janet om de 10 minuten een ander winkeltje in om een lulkoek verhaaltje over juwelen en Thaise maatpakken aan te horen. Heel erg grappig haha, not. Na 3 winkels heb ik het dan ook echt wel gehad en weiger ik nog ergens naar binnen te gaan. De man brengt me eindelijk naar de tempels die ik wil zien en zet me dan af bij het paleis, die overigens ook niet gesloten bleek te zijn. Eerst wil hij nog 100 baht omdat ik de laatste 2 stops geweigerd heb, maar ik geef hem 20 en loop boos weg. Flapdrol, wat denk je wel niet!? Ondanks dat ik behoorlijk ontdaan ben door wat er mij net is overkomen, kan ik goed genieten van het paleis met zijn vele goude kleurrijke wats, chedi's en prangs. Net zoals bij de Tiger Cave Temple in Krabi word ik al snel gekalmeerd door de rustieke en magische omgeving waarin ik mij verkeer. Na het Grand palace koop ik een ijsje en loop richting Wat Pho, bekend om zijn liggende Boeddha van 46 meter. Echter word ik er weer door een vriendelijke man vanovertuigd dat ook Wat Pho gesloten is. Je zou zeggen dat een ezel zich geen twee keer aan dezelfde steen stoten, maar laten we zeggen dat de man erg overtuigend was en ik genoeg had van zijn gezeur. Ik word in een tuktuk gezet en zie een aantal andere mooie, toeristloze, tempels en boeddha's. De chauffeur probeert hetzelfde grapje als de vorige flapdrol uit, maar dit keer trap ik er niet in. Omdat ik echt niet zeker weet dat Wat Pho geopend is en ik wel genoeg tempels en boeddha's heb gezien, vind ik het wel genoeg voor die dag. Ik word afgezet bij mijn hotel en neem een heerlijke duik in het zwembad. Na wat te hebben gegeten met Lilie ontmoet ik Dani (een jongen uit Bulgarije die ik ken vanuit Leeuwarden en nu in Bangkok studeert) en neemt hij me mee naar het hoogste hotel van Bangkok, waar een hele fancy Sky Bar zou zijn. Eenmaal daar aangekomen ben ik echter niet fancy genoeg gekleed (ja sorry, ik heb mijn cocktaildress niet meegenomen) en teleurgesteld nemen we een taxi naar een van de chiqueste clubs van Bangkok. Maar Dani weet de juiste plekken te vinden in deze grote stad, want de club is erg hip en het kost ons dan ook geen moeite om de avond daar te spenderen. Wanneer ik terugkom bij het hotel is ook Lilie nog klaarwakker en we besluiten Khao San Road onveilig te maken. Uiteindelijk eindigen we weer bij onze favoriete tent waar we onze favoriete Mai Thai cocktail drinken. De volgende dag wil ik eigenlijk nog naar het winkelcentrum en de Wat Pho, maar omdat ik pas laat in actie kom, niet veel zin heb in de rit naarhet centrumtoe en nog een skypedate met Lys en Nicolet heb, laat ik deze dingen schieten. Ik heb wel genoeg van dat gestresste gedoe in Bangkok. Ik koop die middag nog een boek (gewoon nederlandstalige boeken te verkrijgen hier!) en besluit lekker te gaan lezen bij het zwembad. Die avond willen Lilie en ik toch nog graag naar de Sky Tower en nemen we een motortaxi (met z'n tweeen op 1 motortje + chauffeur, aah krap!) naar zogezegd het hoogste hotel van Bangkok. Eenmaal daar lijkt het niet veel op het hotel waar ik die dag daarvoor zo vriendelijk werd verzocht wat chiquere kleren aan te doen. We twijfelen of we wel goed zitten, maar wagen het er toch maar op. In het Sky Tower cafe wordt ons vermoeden echter bevestigd. Dit is niet het fancy cafe waar Dani het over had, haha. Het barretje zag er wat sjabby uit en het stonk er naar zweetvoeten, maar het uitzicht was in ieder geval erg mooi! Helaas had ik die avond alleen mijn kleine cameraatje mee en aangezien die nu tijdelijk uit de running is, kan ik hier geen foto's van uploaden. Maar jullie geloven me vast als ik zeg dat het een uitzicht met veel lichtjes was. Mooi dus. Terug op Khao San Road besluiten we nog een fotoshoot te doen en eten we nog een pannenkoek met fruit. We beschouwen dit als ons laatste avondje samen uit, want de volgende dag vertrek ik naar Ayutthaya en Lilie naar Krabi. De volgende morgen slapen we uit en eet ik nog een laatste Pad Thai met ei, die ik bij een kraampje op Khao San koop. Met een dubbel gevoel vertrek ik Bangkok. Blij dat ik weg mag uit deze verschrikkelijk hectische stad, maar ook verdrietig omdat ik weer gedag heb moeten zeggen tegen een leuk persoon. Maar goed, daar hoort erbij he.